Acceptatie, hoe pak je dat aan? Nou, het is eigenlijk best simpel. Eerst, erken dat er dingen zijn die je niet kunt veranderen. Dat is oké, echt waar. Daarna, laat los wat je niet in de hand hebt. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar oefening baart kunst. En als laatste, focus je op wat je wél kunt beïnvloeden. Jouw houding, jouw reacties, jouw keuzes. Dus kom op, accepteer de dingen zoals ze zijn en ga ervoor!
Acceptatie is loslaten
Alleen moeten we eerst onze natuurlijke neiging om te vechten begrijpen, voordat we de acceptatie als proces in ons leven kunnen toelaten. De meeste mensen moeten eerst leren omgaan met wat er is gebeurd voordat ze kunnen verdergaan met hun leven. Het idee dat controle niet werkt, wordt omarmd, maar de behoefte aan controle blijft bestaan. Dus mensen accepteren de angsten, in de hoop dat ze dan vanzelf zullen verdwijnen.
Dit alles is gebaseerd op de diepe overtuiging dat we ons altijd goed kunnen voelen als we hard genoeg ons best doen. Deze doctrine zorgt ervoor dat we vasthouden aan iets wat eigenlijk helemaal niet werkt, ondanks dat het eigenlijk wel werkt. We hebben geleerd om te vechten of te vluchten voor alles wat we niet willen ervaren. Stil blijven staan voelt hierdoor onverstandig en ongemakkelijk. Acceptatie is dus, ironisch genoeg, gebaseerd op een verstandelijk inzicht. Dit maakt het mogelijk je biologische en geconditioneerde reacties te veranderen door de meer functionele manier van doen. Als je beseft dat je geen controle hebt over je gedachten, gevoelens en veel van je omstandigheden, wordt het idee van acceptatie echt bespreekbaar.
Acceptatie is de strijd opgeven
Het is lastig om zo’n abstract begrip als ‘acceptatie’ in de praktijk te brengen. Het belangrijkste obstakel dat de meeste mensen (vaak bij voorbaat al) tegenhouden, is het gevoel dat ze ‘opgeven’. Acceptatie is een zwak alternatief voor de furieuze strijd tegen de negatieve gedachten, gevoelens en situaties. We willen liever vechten en verliezen dan toegeven dat we machteloos staan tegenover een vijand die we niet kunnen begrijpen. Dan heb je nog het probleem wat we met ‘acceptatie’ bedoelen. Is het een drukke, veredelde levensbeschouwing? Hier ligt het gevaar van populistische en vooral subjectieve interpretaties. Hoe kun je acceptatie in de praktijk brengen, zonder dat je in verbale bezigheidstherapie verzandt? We gaan deze vraag hieronder beantwoorden.
Hier is mijn definitie van acceptatie: het toelaten en actief uitnodigen van alle gedachten, emoties, lichamelijke sensaties en omstandigheden in je leven die je eigenlijk niet zou willen hebben of ervaren, én waar je met je gedrag geen invloed op kunt uitoefenen.
Je ziet dat ik veel nadruk leg op gedrag. Je kunt prachtige discussies voeren met je collega, partner of vrienden over het toelaten van al die vervelende gevoelens, wat bij jezelf de indruk kan wekken die daadwerkelijk actief bezig bent met het thema acceptatie. Maar vergis je niet! Het bespreken van acceptatie is een verbale activiteit. Wanneer je er echt voor gaat zitten en echt bereid bent om tijd en ruimte te maken voor alles wat je liever niet wil denken en voelen, ben je er met acceptatie bezig. Acceptatie is dus een kwestie van het doen.
Acceptatie is stoppen met vluchten
Het is onze natuurlijke neiging om onmiddellijk te reageren op dingen die vervelend voelen. Onze agenda is hierbij: zorg ervoor dat het vervelende gevoel zo snel mogelijk weer verdwijnt. Vanuit de evolutie bezien donderdag door te vechten of te vluchten. Je kunt het proces van acceptatie vergelijken met het begraven van je evolutionaire strijdbijl. Als wij mensen standaard worden voorzien van zo’n bijl, dan moeten we dus ook standaard leren dat het evolutionaire vechten of vluchten niet werkt als het gaat om onze gedachten, gevoelens en veel van onze omstandigheden. Hoe lekker vechten ook kan voelen, uiteindelijk voeren we een zinloze strijd tegen onszelf.
Het venijn van accepteren
Het venijnige van acceptatie zit hem in het onvoorwaardelijke karakter ervan. Het is geen onderhandelingsproces. Je kunt het niet voor de helft besluiten iets toe te laten. Het is niet altijd leuk, het voelt niet altijd goed, laat staan dat het gebaseerd is op principes als rechtvaardigheid. Acceptatie is het onvoorwaardelijk toelaten van alles, maar dan ook alles wat je denkt, voelt en ervaart, omdat dit nu eenmaal hoort bij de persoon die je bent en het leven dat je leidt. Acceptatie is de ultieme omhelzing van het leven zelf, met alle angst, pijn en narigheid die daarbij hoort.
Accepteer wat er op je pad komt en neem de controle met levenscoaching. Kom op, ga ervoor! Met levenscoaching, ontdek je wat je in je mars hebt, stel je doelen en ga je ervoor. Verandering begint vandaag, dus waar wacht je nog op!
Verkennend gesprek
Wanneer je iets leest wat je interessant vindt om over door te praten, maak dan een afspraak voor een kosteloos en vrijblijvend verkennend gesprek. Misschien ontdek je een ‘Hoera!’ voor het oplossen van levensvragen en meer persoonlijke groei.
Je bent van harte welkom in mijn gezellige praktijkruimte in Drachten zonder drempels. Een eerste afspraak kan al binnen twee weken worden gemaakt, overdag of in de avonduren. Dit kan via een face-to-face gesprek, maar net zo gemakkelijk online. Zie ik je snel?!
